در این تحقیق، مدیریت کارمندان مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است که در سه فایل با فرمت word با عناوین ذیل در اختیار شما قرار می گیرد.
- اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی
- راهکارهای توانمندسازی کارمندان
- مروری بر مسائل تئوریک در حوزه مدیریت تشویق و
قدردانی
در زیر به
مختصری ازعناوین و چکیده آن چه شما در این تحقیق دریافت می کنید، اشاره شده است :
اصل تشویق و
تنبیه در مدیریت علوی
مکانیزم ساختاری
که هر سازمانی برای برانگیختن یا قدردانی از کارکنانش ایجاد مینماید، سیستم
پاداش (Reward System) نامیده می شود. در این
سیستم که در اکثر سازمان های بزرگ امروزی وجود دارد، عملکرد هر فرد مشخص گردیده و مورد
ارزیابی دقیق قرار میگیرد و سپس در صورت رشد و پیشرفت، مورد تشویق و تقدیر قرار
می گیرد. پاداش های عمده در بیشتر سازمان ها، جبران خدمات، ترفیع، ارتقاء، مزایا،
پاداش مالی و یا گرفتن پست و مقام می باشد که هر یک از این پاداش ها، می تواند
بر روی نگرش ها، رفتارها و انگیزه های افراد تأثیر بگذارد. اصولاً اگر مدیر
بخواهد بر مبنای اصل انصاف و عدالت حرکت کند، نمی تواند به عملکرد همه کارکنان به
طور یکسان بنگرد و تلاش ها و کوشش های برخی کارکنان مبدع و خلاق و احیاناً سستی ها
و کم کاری های برخی دیگر را نادیده بگیرد.
خداوند
متعال نیز در کتاب ارزشمند قرآن، بارها به این نکته اشاره فرموده است که خوب و بد
یکسان نیستند و باید بین آن ها تفاوت قائل شد. از جمله در آیات زیر:
ـ بگو ای
پیامبر، آیا کور و بینا با هم مساویند؟
ـ بگو ای
محمد، پلید و پاکیزه یکسان نیستند؟
ـ اصحاب
جهنم و اصحاب بهشت یکسان نیستند.
ـ خداوند
مجاهدان را بر نشستگان برتری داده است.
ـ آیا
تاریکی و روشنایی را مساوی میدانی.
ـ آیا کسانی
که می دانند با کسانی که نمی دانند، برابرند؟
چنان چه ملاحظه
میشود، خداوند در این آیات، یک نوع مرز بندی بین افراد شایسته و افراد ناشایست
ایجاد نموده است و آنان را از یکدیگر متمایز ساخته است.
امام علی
(ع) نیز این نکته دقیق مدیریتی و تربیتی را در دستورالعمل معروف خود به مالک اشتر
گنجانده و می فرماید: ای مالک، هرگز نباید نیکوکار و بدکار در نزد تو یکسان باشند
که همانا چنین حرکتی، نیکوکاران را در نیکی کردن، بی رغبت و تبهکاران را به بدکاری
وامیدارد. بلکه با هر کدام از آنان، متناسب با آن چه انجام دادهاند، برخورد نما.
از این
رهنمود ارزشمند امام، چند نکته مهم مدیریتی به دست میآید
:
1- تشویق و تنبیه، لازمه مدیریت و زمامداری است.
2- تفاوت گذاشتن در مدیریت اصل است، اما تبعیض قائل شدن ممنوع.
3- ترک تشویق و تنبیه سبب بی رغبتی نیکوکاران (کارکنان
کوشا و مُجِدّ) و جسور شدن بدکاران (کارکنان سست و کم کار) می گردد.
4- در اثر ترک تنبیه و تشویق، کارکنان به سستی و
کاهلی گرایش می یابند.
5- تشویق و تنبیه باید متناسب با عمل انجام شده
باشد.
در این مورد،
حضرت در جای دیگری می فرمایند: خطاکار را متناسب با جرمی که انجام داده، مجازات
کن، نه آن سان که از حد بگذرد.
این فایل
شامل صفحه نخست، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت
word در
اختیار شما قرار می گیرد.
فایل قابل
ویرایش است.
تعداد صفحات: 30
تعداد مشاهده: 766 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: word
تعداد صفحات: 30
حجم فایل:190 کیلوبایت