اساسی ترین آفات مدیریت از دیدگاه مدیریت علوی
دست یابی به هدف با هر وسیله:
مدیریت نیز مانند سایر امور فردی و اجتماعی دارای اصول و ضوابطی است که اگر مدیر در چارچوب آن اصول حرکت کند، می تواند کشتی سازمان و تشکیلات را به ساحل نجات و مقصد نهایی رهنمون گردد و اگر از آن اصول و ضوابط خارج شود و به شیوه ها و روش های نامطلوب برای وصول به هدف متوسل گردد، آفتی مخرب دامن گیر سازمان و تشکیلات خواهد شد و در نتیجه انحطاط و اضمحلال سازمان را در پیخواهد داشت.
امام علی (ع) در سخن زیبایی این حقیقت را چنین بیان فرموده است : « سُوءُ التَّدْبیر ، سَبَبُ التَّدْمیر» . مدیریت و رهبری ناصحیح (سوء مدیریت) موجب سقوط و نابودی است.
مدیر آگاه و با کفایت، همان طور که به هدف می اندیشد، به سلامت وسایل و روش هایی که باید یک مجموعه را به مقصد برساند نیز فکر میکند و می داند که با شیوه های آفت گرفته و ابزار ناصحیح، هرگز نمی توان قله رفیع هدف را تسخیر کرد.
در اندیشه یک مدیر مسلمان، هدف هیچ گاه وسیله را توجیه نمی کند، لذا برای دست یابی به هدف، نمی توان از هر روش و ابزاری استفاده کرد و به هر شیوه ای متوسل شد و این مسأله یکی از بارزترین تفاوت های مدیریت اسلامی با مدیریت غربی است. زیرا در مدیریت غربی آن چه از اصالت و اهمیت برخودار است، سازمان و اهداف سازمانی است (سازمان گرایی) و انسان، با تمام ارزشها و کرامات خویش در لابلای چرخ های سازمان، له میشود و در پای بت سازمان، قربانی میگردد. پیامد چنین بینشی جز ظلم و تبعیض و بیعدالتی، چیز دیگری نمی تواند باشد و این آفت بزرگی است که در عصر فن آوری اطلاعات، گریبانگیر مدیریت بسیاری از سازمان های بزرگ گردیده است. در بینش علوی، درست عکس این مطلب دیده میشود. یعنی به جای این که انسان در خدمت سازمان باشد، سازمان و تشکیلات در خدمت به انسان و رشد و تعالی او نقش دارند. چنان که امام در مورد ارتش و سپاهیان به مالک اشتر می فرماید: «سپاهیان، دژهای محکم برای رعیت و زینت فرمان روایان و مایه عزت و سربلندی دین و موجب آسایش و امنیت راه ها هستند» .
هم چنین امام، هدف از تشکیلات مالیه و گرفتن خراج و مالیات را آبادانی شهرها و رفاه مردم می داند و خطاب به مالک می فرماید : «ای مالک، تو باید در آبادانی شهرها بیش از جمع آوری خراج تلاش کنی که خراج جز با آبادانی فراهم نمی گردد و آن کس که بخواهد خراج را بدون آبادانی شهرها و مزارع به دست آورد، شهرها را خراب و بندگان خدا را نابود ساخته است و حکومتش جز اندک مدتی دوام نیاورد».
این فایل شامل صفحه نخست، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت word در اختیار شما قرار می گیرد.
فایل قابل ویرایش است.
تعداد صفحات: 10
تعداد مشاهده: 633 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: word
تعداد صفحات: 10
حجم فایل:11 کیلوبایت
در این تحقیق، اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است.
در زیر به مختصری ازعناوین و چکیده آن چه شما در این تحقیق دریافت می کنید، اشاره شده است :
اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی
مکانیزم
ساختاری که هر سازمانی برای برانگیختن یا قدردانی از کارکنانش ایجاد مینماید، سیستم
پاداش (Reward
System) نامیده می شود. در این سیستم که در اکثر سازمان های بزرگ
امروزی وجود دارد، عملکرد هر فرد مشخص گردیده و مورد ارزیابی دقیق قرار می گیرد و
سپس در صورت رشد و پیشرفت، مورد تشویق و تقدیر قرار می گیرد. پاداش های عمده در
بیشتر سازمان ها، جبران خدمات، ترفیع، ارتقاء، مزایا، پاداش مالی و یا گرفتن پست و
مقام می باشد که هر یک از این پاداش ها، می تواند بر روی نگرش ها، رفتارها و
انگیزه های افراد تأثیر بگذارد. اصولاً اگر مدیر بخواهد بر مبنای اصل انصاف و
عدالت حرکت کند، نمی تواند به عملکرد همه کارکنان به طور یکسان بنگرد و تلاش ها و
کوشش های برخی کارکنان مبدع و خلاق و احیاناً سستی ها و کمکاری های برخی دیگر را
نادیده بگیرد.
خداوند
متعال نیز در کتاب ارزشمند قرآن، بارها به این نکته اشاره فرموده است که خوب و بد
یکسان نیستند و باید بین آن ها تفاوت قائل شد. از جمله در آیات زیر:
ـ
بگو ای پیامبر، آیا کور و بینا با هم مساویند؟
ـ بگو ای محمد، پلید و پاکیزه یکسان نیستند؟
ـ اصحاب جهنم و اصحاب بهشت یکسان نیستند؟
ـ خداوند مجاهدان را بر نشستگان برتری داده است .
این فایل شامل صفحه نخست، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت word در
اختیار شما قرار می گیرد.
فایل قابل ویرایش است.
تعداد صفحات: 8
تعداد مشاهده: 814 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: word
تعداد صفحات: 8
حجم فایل:9 کیلوبایت
در این تحقیق، مدیریت کارمندان مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است که در سه فایل با فرمت word با عناوین ذیل در اختیار شما قرار می گیرد.
- اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی
- راهکارهای توانمندسازی کارمندان
- مروری بر مسائل تئوریک در حوزه مدیریت تشویق و
قدردانی
در زیر به
مختصری ازعناوین و چکیده آن چه شما در این تحقیق دریافت می کنید، اشاره شده است :
اصل تشویق و
تنبیه در مدیریت علوی
مکانیزم ساختاری
که هر سازمانی برای برانگیختن یا قدردانی از کارکنانش ایجاد مینماید، سیستم
پاداش (Reward System) نامیده می شود. در این
سیستم که در اکثر سازمان های بزرگ امروزی وجود دارد، عملکرد هر فرد مشخص گردیده و مورد
ارزیابی دقیق قرار میگیرد و سپس در صورت رشد و پیشرفت، مورد تشویق و تقدیر قرار
می گیرد. پاداش های عمده در بیشتر سازمان ها، جبران خدمات، ترفیع، ارتقاء، مزایا،
پاداش مالی و یا گرفتن پست و مقام می باشد که هر یک از این پاداش ها، می تواند
بر روی نگرش ها، رفتارها و انگیزه های افراد تأثیر بگذارد. اصولاً اگر مدیر
بخواهد بر مبنای اصل انصاف و عدالت حرکت کند، نمی تواند به عملکرد همه کارکنان به
طور یکسان بنگرد و تلاش ها و کوشش های برخی کارکنان مبدع و خلاق و احیاناً سستی ها
و کم کاری های برخی دیگر را نادیده بگیرد.
خداوند
متعال نیز در کتاب ارزشمند قرآن، بارها به این نکته اشاره فرموده است که خوب و بد
یکسان نیستند و باید بین آن ها تفاوت قائل شد. از جمله در آیات زیر:
ـ بگو ای
پیامبر، آیا کور و بینا با هم مساویند؟
ـ بگو ای
محمد، پلید و پاکیزه یکسان نیستند؟
ـ اصحاب
جهنم و اصحاب بهشت یکسان نیستند.
ـ خداوند
مجاهدان را بر نشستگان برتری داده است.
ـ آیا
تاریکی و روشنایی را مساوی میدانی.
ـ آیا کسانی
که می دانند با کسانی که نمی دانند، برابرند؟
چنان چه ملاحظه
میشود، خداوند در این آیات، یک نوع مرز بندی بین افراد شایسته و افراد ناشایست
ایجاد نموده است و آنان را از یکدیگر متمایز ساخته است.
امام علی
(ع) نیز این نکته دقیق مدیریتی و تربیتی را در دستورالعمل معروف خود به مالک اشتر
گنجانده و می فرماید: ای مالک، هرگز نباید نیکوکار و بدکار در نزد تو یکسان باشند
که همانا چنین حرکتی، نیکوکاران را در نیکی کردن، بی رغبت و تبهکاران را به بدکاری
وامیدارد. بلکه با هر کدام از آنان، متناسب با آن چه انجام دادهاند، برخورد نما.
از این
رهنمود ارزشمند امام، چند نکته مهم مدیریتی به دست میآید
:
1- تشویق و تنبیه، لازمه مدیریت و زمامداری است.
2- تفاوت گذاشتن در مدیریت اصل است، اما تبعیض قائل شدن ممنوع.
3- ترک تشویق و تنبیه سبب بی رغبتی نیکوکاران (کارکنان
کوشا و مُجِدّ) و جسور شدن بدکاران (کارکنان سست و کم کار) می گردد.
4- در اثر ترک تنبیه و تشویق، کارکنان به سستی و
کاهلی گرایش می یابند.
5- تشویق و تنبیه باید متناسب با عمل انجام شده
باشد.
در این مورد،
حضرت در جای دیگری می فرمایند: خطاکار را متناسب با جرمی که انجام داده، مجازات
کن، نه آن سان که از حد بگذرد.
این فایل
شامل صفحه نخست، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت
word در
اختیار شما قرار می گیرد.
فایل قابل
ویرایش است.
تعداد صفحات: 30
تعداد مشاهده: 766 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: word
تعداد صفحات: 30
حجم فایل:190 کیلوبایت